Infrastruktura rowerowa

Rowery to pojazdy, które nie poruszają się wyłącznie tzw. „ścieżkami rowerowymi”. Oto różne metody wyznaczania tras rowerowych na ulicach:
– droga dla rowerów (odseparowana od innych uczestników ruchu, inaczej: ścieżka rowerowa),
– droga dla pieszych i rowerów – ciąg wspólny z pierwszeństwem pieszych,
– pas ruchu dla rowerów – część jezdni przeznaczona wyłącznie dla rowerów w jednym kierunku z brakiem możliwości postoju innych pojazdów (specyficznym przykładem pasów rowerowych jest kontrapas – pas ruchu dla rowerów pod prąd ulicy jednokierunkowej),
– pas wspólny (ang. „sharrow”) – (o ile projektowane zmiany przepisów zostaną zatwierdzone przez Ministerstwo IiR) nieco szerszy pas (ponad 3 do 4m), w którym za pomocą oznakowania poziomego (malowania) wskazywać się będzie miejsce i kierunek ruchu rowerów na jezdni,
– integracja – brak środków skierowanych wyłącznie dla rowerzystów.
– kontraruch – przy braku wystarczającej szerokości, lub na bocznych, jednokierunkowych ulicach, o ile będą zachowane pewne warunki bezpieczeństwa, można dopuścić ruch rowerów pod prąd tylko za pomocą oznakowania pionowego (przykładem jest ul. Lotników w Gdyni)
Przy integracji i pasach wspólnych, ale również nierzadko przy pasach ruchu dla rowerów, muszą być zachowane warunki, które umożliwią bezpieczną jazdę rowerem np. środki uspokojenia ruchu drogowego. Bezpośrednio związane jest z tym wyznaczenie stref ograniczonej prędkości pojazdów do 30km/h. Strefy te w połączeniu z fizycznymi środkami uspokojenia ruchu drogowego (np. azyle, szykany, zwężanie pasa ruchu, esowanie toru jazdy, wyniesione – tarcze skrzyżowań, przejścia dla pieszych lub progi zwalniające) zwiększają poczucie bezpieczeństwa, ograniczają hałas drogowy, pozwalają na większą integrację ulicy, a ostatecznie podnoszą jakość życia i cen nieruchomości w pobliżu ulic.